goudgroen



“…green tigering the gold…”   ('Pike' - Ted Hughes)

Ergens bevindt zich een magische wereld. Badend in de gouden gloed van de uren aan de randen van de dag. Weerspiegeld in de zilveren schittering van het samenspel tussen water en wind. Een wereld gedacht in de herinnering. Of gecreëerd in de verwachting…een vermoeden van brede bronzen ruggen en goud geschubde flanken onder het wateroppervlak, te midden van weidse groene polders.

Een wereld vol van avontuur en spanning, misschien ook wel romantiek…Ik denk dat deze plek bestaat, tenminste dat geloof ik. Maar waar dit oord zich bevindt, dat weet ik niet. Ik wil het soms weten, maar dan blijkt de toegang ineens weer spoorloos, wanneer ik voor de zoveelste keer een visdag verpruts door in de auto van stek tot stek te rijden, en ik uiteindelijk nergens de rust weet te vinden, en nergens de dagelijkse zaken achter me weet te laten.

Maar soms denk ik ineens, achteraf, ik was er…onverwacht. Ik was in die sfeer die zich kennelijk niet laat zoeken maar bij toeval wel laat vinden. Een ambiance die niet aan plaats gebonden is, maar waarschijnlijk veeleer een aan de persoon verbonden stemming is.

Ik vermoed dat het die beleving is, die mij beweegt. En mij aanspoort om (desnoods vruchteloos) toch weer op zoek te gaan naar die magische wereld. Een omgeving waarvan de gewaarwording zich maar moeilijk laat verwoorden. Want wat is beleving?

Iemand die er wel in geslaagd is om woorden te geven aan die beleving is in mijn ogen Ted Hughes, een Engelse dichter uit de vorige eeuw. Zijn woorden inspireerden mij tot de titel van dit blog. Het gedicht 'Pike' is na het lezen jaren blijven hangen, en in het bijzonder de passage “..green tigering the gold...”. Snoek in essentie…Maar dit gedicht is meer dan alleen een beschrijving van snoek. Het is een reflectie op een ervaring van de visser man die Hughes was. En dit gedicht is een zoektocht naar de woorden om het gevoel te verbeelden.


Voor mij is vissen ook een zoektocht. Natuurlijk het speuren naar vis. Maar eveneens het zoeken naar die magische wereld. Een beleving waarin herinneringen, gedachten, overtuigingen keer op keer weer betekenis geven aan het gevoel van nu. Goudgroen gaat hierover, zonder de pretentie te willen hebben de essentie te kunnen vangen. Want net als bij het vissen is het niet zozeer de vangst die de ervaring kleurt, maar zijn het de omstandigheden die de beleving bepalen: de voorbereidingen, het zoeken, het materiaal, de gespannen verwachting, de omgeving, en natuurlijk het delen met een goede vriend of vismaat.

Goudgroen. Over vissen dus, en allerlei andere facetten van de hengelsport…uiteraard bezien vanuit puur persoonlijk perspectief.

visser